Nee. Volledige digitale zuiverheid is zelden haalbaar — en zelden nodig. Wat telt is: per platform een bewuste, uitlegbare afweging maken. Niet vanuit angst of gemak, maar vanuit publieke waarden: veiligheid, zeggenschap, transparantie en vertrouwen.
Digitale veiligheid betekent niet automatisch vertrek. Maar het betekent wél: weten waar je zit, waarom je daar bent, en wat je gebruik zegt over je publieke rol.
1. Platformgebruik vraagt om keuze, geen reflex
Voor elk platform kun je jezelf drie vragen stellen:
-
Blijf je — en onder welke voorwaarden?
Is het platform uitlegbaar, verdedigbaar en nog steeds functioneel? -
Beperk je — en waarmee?
Ga je alleen nog zenden, monitoren of reageren? Stop je met advertenties of profielbouw? -
Vertrek je — en hoe communiceer je dat?
Is de spanning tussen systeem en waarden te groot geworden?
Niet elk kanaal vraagt dezelfde reactie. Maar geen enkel kanaal verdient gedachteloos gebruik.
2. Tools zijn niet neutraal
Elk platform draagt een set waarden:
-
commerciële datalogica of publieke uitlegbaarheid,
-
openheid of gesloten algoritmes,
-
zelfbeschikking of gedragssturing.
De vraag is niet of een tool “werkt”, maar of ze klopt met wie je wil zijn als publieke organisatie. Technologie is nooit waardenvrij — dus je gebruik ervan mag dat ook niet zijn.
3. Digitale veiligheid vraagt om uitlegbare keuzes
Of je blijft, beperkt of vertrekt: zorg dat je kunt uitleggen:
-
wat je afweging was,
-
hoe het past bij je rol,
-
en welke alternatieven je biedt aan inwoners of doelgroepen.
Dat betekent ook: wees transparant over twijfel, experiment en verandering. Digitale veiligheid is geen eindpunt — het is een doorlopend proces van reflectie en bijstelling.
Tot slot:
Digitale veiligheid vraagt geen radicale zuiverheid, maar morele helderheid.
Zorg dat je keuzes uitlegbaar zijn, niet perfect.
Want vertrouwen bouw je niet door alles te vermijden — maar door te laten zien wat je weegt, waarom je kiest, en waar je voor staat.
Geef een reactie